Mama Evelien: "Mijn psycholoog heeft me er helemaal doorgeholpen"

 

 

Een kind krijgen is het mooiste wat er is. Maar de zwangerschap, bevalling of kraamperiode is niet altijd even eenvoudig. Evelien kan erover meespreken: ze liep zwangerschapsvergiftiging op en droeg daar lang de gevolgen van. Gelukkig kon ze rekenen op steun uit verschillende hoeken.

 

 

Ontdek onze gratis gids ‘It takes a village to raise a child’ waarin moeders vertellen waar zij steun vonden tijdens en na hun zwangerschap.

 

 

Zeven weken couveuse

De eerste maanden van Eveliens zwangerschap verliepen vrijwel vlekkeloos. “Maar niet ver over halfweg liep ik zwangerschapsvergiftiging op”, vertelt ze. “Ik was heel erg ziek toen ik al na dertig weken beviel van Wout. De bevalling was enorm zwaar. Wat het mooiste moment van je leven moet zijn, heb ik zelfs niet bewust meegemaakt.”

“Mijn partner stond er alleen voor bij de eerste zorgen voor Wout. Ik was op dat moment nog te zwak. Wout moest zeven weken in een couveuse doorbrengen. Ik wou zo weinig mogelijk van zijn zijde wijken, maar mijn partner stond erop dat we vooral ook voor onszelf moesten zorgen. Het was een enorm moeilijke periode, ook voor ons als koppel.”

Sommigen denken dat zwangerschapsvergiftiging een kwaaltje is, maar Eveliens verhaal bewijst dat het een serieuze aandoening is. Wat de symptomen zijn en hoe je het best reageert, lees je in dit artikel.

 

 

Helemaal ingestort

Ook na die zeven weken ziekenhuis bleef Wout erg zorgbehoevend. “Eenmaal thuis hing hij constant aan een monitor”, zegt Evelien. “Een vroedvrouw gespecialiseerd in vroeggeboren kindjes kwam regelmatig langs en was ook altijd telefonisch bereikbaar.”

“Toch bleef ik ontzettend bezorgd en sliep ik amper. Dat werd alleen maar erger toen mijn vriend weer moest werken. Ik kampte met paniek- en angstaanvallen. Toen ook ik weer aan de slag moest, ben ik helemaal ingestort. Ik durfde zelfs niet in mijn auto te stappen. Pas op dat moment – intussen een jaar na mijn bevalling – heb ik hulp gezocht. Dat had ik veel vroeger moeten doen.”

 
“Ik ben mijn psycholoog eeuwig dankbaar, maar ook de mensen van het ziekenhuis, mijn vroedvrouw en mijn naaste omgeving – mijn partner op kop.”

 

 

Durf hulp te vragen

Via haar huisarts en een psychiater kwam Evelien uiteindelijk bij een psycholoog terecht. Evelien: “Ik volgde cognitieve therapie, een manier om je gedachtepatronen te veranderen en zo mentaal tot rust te komen. We startten met een tweewekelijkse sessie en bouwden de frequentie geleidelijk af.”

“In totaal volgde ik negen maanden therapie. Mijn psycholoog heeft me er echt helemaal doorgeholpen. Maar ook de mensen van het ziekenhuis, mijn vroedvrouw en mijn naaste omgeving – mijn partner op kop – ben ik eeuwig dankbaar. Een netwerk om je heen hebben is zó belangrijk. Wees dus niet te trots of beschaamd om hulp te vragen.”


Zit jij met vragen of twijfels over je zwangerschap of de opvoeding van je kind? In onze gratis gids ‘It takes a village to raise a child’ vind je de tips van Evelien en andere mama’s.

Vraag je gids aan

 

 

Deze onderwerpen vind je misschien ook wel leuk: