Het pleegzorgverhaal van Shana en Tamara: liefde is loslaten

 

 

Niet elk gezin heeft het altijd even makkelijk. Soms zorgen problemen ervoor dat ouders onvoldoende voor hun kind kunnen zorgen, en dan kan een pleeggezin een oplossing bieden. In het kader van de Week van de Pleegzorg spraken we met Shana en Tamara, die als pleegouders uit eigen ervaring weten hoe waardevol pleegzorg kan zijn.

 

 

“Een pleegkind kan een verrijking zijn voor iedereen”

Tijdens ons gesprek genieten Shana en Tamara volop van hun wittebroodsweken. Nog voor ze in het huwelijksbootje stapten, bracht hun liefde hen ertoe om een pleegkind in hun leven op te nemen. We zijn erg benieuwd naar hun verhaal.

 

Tamara: “Los van onze relatie vond ik altijd al dat een pleegkind een verrijking kon zijn voor iedereen. Voor jezelf en ook voor je omgeving.” 

 

Shana: “Door mijn werk als kinderverpleegkundige kwam ik vaak in contact met pleegzorg. En dat wekte mijn interesse. Ik zag de meerwaarde in het kunnen voorzien van een dak, bed en warm nest voor een kind. Het idee dat we echt een verschil konden maken in het leven van een kind, was voor mij doorslaggevend.”

“Een infosessie over pleegzorg liet een diepe indruk na”

Tamara: “Na drie jaar samen vroegen we ons af hoe we ons gezin wilden vormgeven. We willen kinderen, maar hoe gaan we dat aanpakken? We zochten dan eerst info over adoptie. Dat bleek lastig. Als holebi-koppel is de kans op een buitenlands adoptiekind erg klein. Voor binnenlandse adoptie zijn de wachtlijsten dan weer érg lang.

 

Toen adoptie moeilijk haalbaar bleek, kwamen we uit bij pleegzorg. We zijn dan naar een infosessie over pleegzorg geweest en dat liet een diepe indruk na. Het benadrukte voor ons vooral dat je als pleeggezin rekening moet houden met de betrokkenheid van de biologische ouders en dat dat soms onverwachte uitdagingen met zich meebrengt. In die zin dat je niet alleen een kind in huis neemt, maar ook de hele context van dat kind. Je gaat in gesprek met de biologische ouders en soms de ruimere familie. Je kiest niet hoe zij omgaan met het kind. Bovendien moet je altijd beseffen dat je zelf niet de ouder wordt van het kind.

 

De infosessie bevestigde ons gevoel. We wisten nu zeker dat pleegzorg iets voor ons was. We hebben dan eerst met onze familie en omgeving gepraat om te horen hoe zij er tegenover staan. Zijn zij bereid om hetzelfde voor een pleegkind te zorgen als voor enig ander kleinkind, neefje of nichtje? We wilden zeker zijn dat onze omgeving ons zou steunen en dat een pleegkind niet anders behandeld zou worden binnen onze familie. Die bevestiging kregen we. Daarna besloten we om ons kandidaat te stellen als pleeggezin. Je wordt dan gescreend door Pleegzorg Vlaanderen. Logisch, want het is wel noodzakelijk dat het pleegkind in een stabiel gezin terechtkomt.”

“Ik had instant het gevoel: voor dat kind ga ik zorgen”

Shana: “Op een bepaald moment hoor je dan dat er een pleegkind een plekje zoekt. In ons geval een kind van twee maanden oud. Drie dagen voor ze bij ons kwam, mochten we haar bezoeken in de crisisopvang waar ze verbleef. En ja, dat was liefde op het eerste gezicht.”

 

Tamara: “Als ik eraan terugdenk, krijg ik nog de tranen in mijn ogen. Ik had instant het gevoel: voor dat kind ga ik zorgen. We merkten ook dat zij snel mee opgenomen werd in onze families. En dat was heel hartverwarmend.

 

We moeten wel toegeven dat we onderschat hebben hoe zwaar het voor het kind is om in een nieuwe omgeving terecht te komen. Het verbaasde ons hoe sensitief een baby toch ook blijkt te zijn voor een verandering van leefomgeving.”

“Je voelt je nooit alleen in je pleegzorgtraject”

Shana: ”Je krijgt enorm veel begeleiding van Pleegzorg Vlaanderen. Wij hadden een begeleider die we dag en nacht konden bellen. Deze persoon bezocht ons ook regelmatig en was er soms bij tijdens de bezoekmomenten van de ouders van het pleegkind. Je voelt je eigenlijk nooit alleen in je pleegzorgtraject. Ook puur praktisch krijg je ontzettend veel hulp.

 

Tamara: “Het is ook wel belangrijk dat je een heel traject doorloopt voor je pleegouder wordt. Daarbij wordt echt gezocht naar een match tussen het pleeggezin en mogelijk pleegkind. Als die match er kan zijn, krijg je de context mee waarin je kind leeft. Heb je op dat moment twijfels kan je dat altijd laten weten en afzien van de pleegzorg. Ook later in het traject kan je op elk moment aangeven dat de situatie niet houdbaar is.”

 

Tamara: “Je kan eigen accenten leggen in de opvoeding die je geeft. In ons geval woonde ons pleegkindje 24 op 24 en 7 op 7 bij ons in. Dus automatisch draait het mee. De biologische ouders hebben wel inspraak in grote beslissingen, bijvoorbeeld het soort school waar het kind naar moet gaan of de religie die het kind moet volgen. Het is dan wel de bedoeling dat je dit als pleegouder respecteert. Ook hebben de biologische ouders altijd bezoekrecht. De frequentie en locatie ervan gebeurt in overleg met de betrokken instanties zoals Pleegzorg Vlaanderen en houdt rekening met de haalbaarheid daarvan voor de pleegouders.

Neem je een pleegkind op in je gezin? Dan heb je mogelijk recht op een pleegzorgtoeslag.

 

Alle info over de pleegzorgtoeslag lees je op onze pagina.


Meer over pleegzorgtoeslag

Wanneer het duidelijk is dat een kind niet langer bij de biologische ouders kan blijven, bekijkt Pleegzorg Vlaanderen altijd of er iemand in de omgeving van het kind de zorg op zich kan nemen. Zo bleek het pleegdochtertje van Shana en Tamara alsnog bij de grootouders terecht te kunnen en verliet ze na zes maanden hun gezin. Zij woont nu, 2.5 jaar later, nog altijd bij haar grootouders. Het afscheid nemen van hun pleegkind viel zwaar, wat ook logisch is. Een hechte band opbouwen betekent nu eenmaal dat loslaten pijn doet.

“Uiteraard doet het zeer wanneer je je pleegkind afgeeft”

Tamara: “Onze insteek om pleegzorg te doen was en is om langdurig voor een kind te zorgen. Maar dat weet je bij pleegzorg nooit op voorhand, natuurlijk. En je doet dat ook altijd met het idee: Iedereen doet zijn best, zodat het pleegkind, op een dag, terug naar huis kan gaan.

 

In ons geval bleek na een zestal maanden en een grondige screening dat de grootouders toch voor de opvoeding konden instaan. En ons pleegkind is dan ook naar daar verhuisd.”

 

Shana: “Tijdens die periode van pleegzorg bouw je een band op en maak je herinneringen. Je viert bijvoorbeeld samen Kerst, ziet haar spelen met ons nichtje. Dat zijn momenten die je nooit vergeet.” 

 

Tamara: “Mensen zeggen vaak: ‘doet dat geen zeer als je je pleegkind moet afgeven’. Uiteraard. Maar ik denk dat dat ook de bedoeling is. Het zou vreemd zijn, mocht je gewoon zeggen: merci en tot nooit meer.”

 

Shana: “Ik denk dat de dag dat we ons pleegkind afstonden de zwaarste dag uit ons leven was. Maar het is langs de andere kant wel het mooiste dat we ooit gedaan hebben. Voor het eerst voelde ik dat ik echt een verschil maakte in iemands leven.”

 

Tamara: “En doordat je weet wat het alternatief was, had je de rol van pleegouder niet opgenomen, heb je nog meer het gevoel dat je echt een rol van betekenis gespeeld hebt.”

 

Ondanks het afscheid blijft de dankbaarheid van de familie hen tot op de dag van vandaag raken.

“We merken dat de familie heel dankbaar is”

Shana: “Wanneer de pleegzorg stopt en je zorgt langer dan een jaar voor je pleegkind, heb je sowieso bezoekrecht. Bij ons was de periode korter. Maar wij hebben een goed contact met de grootouders en daardoor krijgen we regelmatig foto’s van haar door en weten we hoe het met haar gaat.

 

Vorige zomer hebben we haar ook bezocht. Dat was voor ons fantastisch. Het was wel duidelijk dat ze ons niet meer herkende. Begrijpelijk, gezien haar jonge leeftijd.” 

 

Tamara: “Haar familie is heel dankbaar voor wat we gedaan hebben voor haar. En dat laten ze ook merken. Door regelmatig foto’s te sturen, bijvoorbeeld nu ze voor de eerste keer naar school gaat. Kleine dingen, die ze niet hoeven te doen, maar waardoor wij merken dat ze dankbaar zijn. Als we op bezoek gaan, ontvangen ze ons ook altijd heel hartelijk. Je voelt aan alles dat ze beseffen wat wij gedaan hebben voor haar. Ook al hadden ze wellicht liever gehad dat ze altijd bij hen had gewoond, dat nemen ze ons niet kwalijk.”

“Pleegzorg blijft zeker deel uitmaken van ons gezin”

Shana: “Ondertussen hebben we ons eigen kind, een stevige peuter al. Om eerlijk te zijn, zorgen voor je eigen kind of voor een pleegkind, voor ons voelt dat exact hetzelfde.”

 

Tamara: “Niemand geloofde dat voor we een eigen kind hadden. Ook al zei ik dat toen al. Voor ons voelt de liefde voor ons eigen kind net zo sterk als die voor een pleegkind is.”

 

Shana: “Pleegzorg zal in de toekomst dan ook zeker deel uitmaken van ons gezin. Gezien we voor enkele veranderingen in onze professionele levens staan, is het nog even afwachten wanneer het moment er geschikt voor is. Het is het best om een pleegkind in je gezin te verwelkomen op een moment dat er geen andere grote veranderingen gaande zijn.” 

 

Tamara: “Wat we meenemen uit ons eerste traject? Hoe jong het pleegkind ook is, de verandering van leefomgeving heeft een impact. Ons eerste pleegkindje staken we bijvoorbeeld meteen in nieuwe kleertjes. Dat zouden we nu niet meer doen. Elk kind moet wennen aan een nieuwe omgeving. Bij een volgend pleegkind gaan we die verandering veel meer mee beleven.”

 

Weet je, pleegzorg is niet voor iedereen. En dat is helemaal oké. Voor een pleegkind is het absoluut noodzakelijk dat een pleegouder het alleen maar doet omdat die het absoluut wil.”

Voor Shana en Tamara is één ding duidelijk: pleegzorg blijft altijd een belangrijk deel van hun leven.

 

Wil jij ook ontdekken hoe je een verschil kunt maken in het leven van een kind? Alle info vind je op pleegzorg.be. 

Deze onderwerpen vind je misschien ook wel leuk

Pleegouder worden

Pleegzorg: dit moet je weten voordat je pleegouder wordt

Lees meer
Papa Kristof en Michiel

"Vooral veel liefde, warmte en respect voor elkaar"

Lees het verhaal van Kristof en Michiel
Koppel met zwangerschapstest en hond in bed

Kan je niet op een natuurlijke manier zwanger worden? Dit zijn 4 alternatieven

Lees meer