“Carrière en gezinsleven opgebouwd rond onze 4 kinderen”
De fotoshoot lukt nog, maar voor het interview moet Stefaan in laatste instantie passen. Het tekent het drukke leven van Lies, haar partner en hun vier kinderen. Ook Lies heeft het gevoel dat ze er niet altijd was voor haar gezin, zeker toen chronische leukemie bij haar werd vastgesteld: “Ik kreeg fysieke en mentale klappen, was vaak heel afwezig.” De nodige externe steun en een carrièreswitch brachten redding
Wie is wie?
- Lies: 37 jaar, werkte in de zorg en is nu zelfstandige
- Stefaan: 41 jaar, werkt in de Antwerpse haven
- Axelle (9), Baptiste (7), Céleste (5) en Estelle (4)
“Ofwel kinderen, ofwel einde relatie”
“Stefaan en ik leerden elkaar twintig jaar geleden kennen op I Love Techno”, weet Lies nog goed. “Dat was in Flanders Expo in Gent, op een boogscheut van waar we nu al sinds 2010 wonen. Ik zat in mijn laatste jaar middelbare school toen we elkaar ontmoetten. Stefaan is 4,5 jaar ouder dan ik en studeerde niet veel later af aan de universiteit.”
“Drie jaar later ging ik enkele maanden op buitenlandse stage. We stelden onze relatie even in vraag, maar besloten uiteindelijk toch voor elkaar te gaan. Na die stage maakten we met ons tweeën een aantal verre reizen, vaak naar Azië. Op de luchthaven van London Heathrow, bij het vertrek voor een van die reizen, vroeg ik Stefaan of hij kinderen wou. Voor mij was het duidelijk: of we gingen voor een gezin of onze relatie stopte daar. Het werd dat eerste.”
“Ik heb Stefaan ten huwelijk gevraagd”
De uitgesproken kinderwens bracht hun relatie in een stroomversnelling. In 2010 gingen Lies en Stefaan samenwonen, in 2011 trouwden ze. “Ik heb Stefaan trouwens ten huwelijk gevraagd”, zegt Lies. “Dat is een opvallende constante in onze relatie: in de meeste grote beslissingen neem ik het voortouw.”
“Na twee jaar intensief verbouwen maakten we werken van ons gezin, maar de eerste zwangerschap liet vrij lang op zich wachten. We hadden na een jaar proberen net een vruchtbaarheidstraject opgestart toen we ontdekten dat ik toch zwanger was. Axelle, onze oudste dochter, werd geboren in 2013.”
“Carrière hertekend voor gezin”
Twee jaar na Axelle kwam Baptiste ter wereld. Lies en Stefaan waren op een nieuw kantelpunt in hun leven beland. Lies: “We werkten allebei veel, er was weinig ruimte voor spontane uitstapjes. Ik had een succesvolle webshop, maar besliste die stop te zetten om meer tijd te hebben voor mijn gezin. Mijn toenmalige vaste job in een psychiatrische instelling behield ik, al had ik weinig vakantie en hing ik vast aan mijn 9-to-5-uurrooster.”
“Alle ballen in de lucht houden bleef moeilijk. Na de geboorte van Céleste nam ik tijdskrediet op. Om voor de kinderen te zorgen, maar ook om me bij te scholen in digitale marketing, een oude passie van me. Ik wou niet meer terug naar een job in de zorgsector omdat die niet combineerbaar was met mijn gezinsleven. Tijdens schoolvakanties en op woensdagmiddagen werk ik nu zelden of nooit. Ik heb mijn nieuwe carrière als zelfstandige opgebouwd rond mijn gezin.”
5 snelle vragen en antwoorden
- Dé gezinsplek in het huis? Onze roze zetel 😊.
- Favoriete uitstap in België? De Kouterslag in Melle, met fantastische speeltuin.
- Lievelingsfilm van het huis? De Disneyfilm Encanto.
- Soundtrack tijdens het weekend? Hart Beat van Rein van Duivenboden & Vajèn van den Bosch.
- Favoriete gezinsgerecht? De klassiekers: frietjes en spaghetti.
“Mijn leukemie was fysiek én mentaal zwaar”
Ondanks haar zorgvuldige carrièreplanning kreeg Lies het na de geboorte van Estelle enorm zwaar. “Ik dacht eerst dat vier kinderen misschien toch te veel was, dat ik het gewoon niet aankon. Maar ik wou er niet aan toegeven en bleef gewoon gaan. Tot Stefaan me naar de dokter stuurde. Uit mijn bloedtest bleek dat ik aan chronische leukemie lijd.”
“Zou ik nooit oud worden? Nooit mijn kleinkinderen ontmoeten? Na enkele onzekere weken bleek gelukkig dat ik me in het eerste stadium van de ziekte bevond. Daarmee kan je in principe je leven blijven leiden, als je de ziekte goed behandelt. Sindsdien neem ik dagelijks een chemopil om de situatie onder controle te houden.”
“De maanden na de diagnose had ik nog veel rust nodig. Ik had het dus fysiek zwaar, maar ook mentaal: ik besefte dat ik te weinig beschikbaar was voor mijn gezin. Vooral onze oudste dochter beleefde alles heel bewust. Voor haar is het nog altijd confronterend als ik even moet gaan rusten of als om 12 uur de wekker voor mijn pil weerklinkt. Ik zocht nadien ook psychologische hulp om mijn negatieve gedachten te verdringen. De fysieke impact van de leukemie was vooral in het begin hevig, maar de mentale gevolgen sleepten veel langer aan.”
“Warm eten en hulp bij was en plas”
Lies en haar gezin konden tijdens die moeilijke periode rekenen op de hulp van hun omgeving. Lies: “Mijn vrienden boden mentale ondersteuning en zorgden regelmatig voor warme maaltijden. Mijn mama komt nog altijd minstens één dag per week helpen bij de spreekwoordelijke was en plas. Bij Stefaans ouders kunnen we altijd terecht voor opvang.”
“Tegenwoordig doen we vooral een beroep op ons netwerk om de kinderen naar hun hobby’s te brengen. Zonder externe hulp zouden we die praktische puzzel niet kunnen leggen. We kunnen daarvoor opnieuw rekenen op onze vrienden en familie, maar ook op de ouders van klasgenootjes.”
It takes a village to raise a child
Kan jij net als Lies en Stefaan wat hulp gebruiken bij de opvoeding van je kinderen? In deze gratis gids vind je tips en getuigenissen van andere ouders.
“Gezinsmomenten én exclusieve aandacht”
Eens het gezinsleven wat in z’n plooi viel, konden Lies en Stefaan weer tijd maken voor een oude passie: reizen. “Niet vanzelfsprekend met vier jonge kinderen”, beseft Lies, “maar het zijn wel heel verbindende momenten. Meestal leggen we niet te veel vast op voorhand, want met kinderen reizen is onvoorspelbaar. To do’s op je bucketlist afvinken is moeilijk, maar je ontdekt de wereld wel op een andere, bijzondere manier. Uit de verwondering van je kinderen haal je enorm veel plezier.”
Ook thuis maakt het gezin tijd vrij voor verbinding. Lies: “Eén keer per dag proberen we samen te eten. Dan kan iedereen zijn verhalen vertellen. We aperitieven ook graag met z’n allen in het weekend, met een filmpje erbij. En we geven elk kind ook de exclusieve aandacht die hij of zij nodig heeft. Zo trek ik graag eens de stad in met Axelle of gaan we supporteren voor Baptiste tijdens een voetbalmatch.”
“Eerlijk zijn met anderen en zichzelf”
“Ik probeerde mezelf lang in maatschappelijke standaarden te wringen die niet bij me passen”, blikt Lies terug op het voorbije decennium van haar leven. “En dat vreet aan je. Daarom leer ik mijn kinderen dat ze hun gevoel moeten volgen. Dat ze hun eigen keuzes maken – zoals ik deed met mijn carrièreswitch – en eerlijk zijn in het leven, met anderen en met zichzelf.”
Elk gezin is anders, maar allemaal hebben ze hetzelfde doel: een veilige en warme omgeving creëren voor hun kinderen. My Family helpt hen graag door het Groeipakket vlot, stipt en correct uit te betalen. Word jij ook een deel van onze familie? Vraag vandaag nog je Groeipakket aan.