Een baby in tijden van corona: mama’s en papa’s getuigen
Een baby in tijden van corona: van families voor families
Een nieuw wondertje in huis na zo’n 9 maanden in de buik van mama te hebben gezeten, het is een gelukzalige periode. Misschien ook wel een spannende periode, jouw kleintje leren kennen. En die periode wordt nog spannender als een coronavirus het hele land, de hele wereld, platlegt. Hoe ervaren aanstaande of kersverse mama’s en papa’s een baby in tijden van corona? Hoe houden zij het hoofd koel? Wij vroegen onze gezinnen van MyFamily of zij hun verhaal wilden delen. Want sharing is caring. #vanfamiliesvoorfamilies.
Heb jij je Startbedrag al aangevraagd? Je hebt recht op 1.214,49 euro voor je kindje
“Voor ons geen ‘blijf in uw kot’-tijden met een baby in tijden van corona”
Ik ben voltijds werkende mama als verpleegkundige. Mijn man als stradler carrier in de haven van Antwerpen. Dus voor ons zijn het geen “blijf in uw kot”-tijden. Ook al zitten we in ‘baby in tijden van corona’-tijden. Mijn dochtertje is nu 7 maanden en gaat iedere maandag en dinsdag naar de crèche. De rest van de dagen zit ze bij mijn (schoon) ouders. Ik ben dankbaar dat de crèche openblijft in deze moeilijke dagen en dat haar grootouders haar ook kunnen opvangen. Op mijn vrije dagen als ik thuis ben, ga ik wandelen in het park met mijn kleine. Thuis zitten doet ook eens goed. Veel tijd hebben we momenteel niet veel voor elkaar en dat vind ik spijtig want kleintjes worden snel groot. Binnenkort heb ik vakantie. Ook al moeten we in ons kot blijven, ik vind het niet erg . Meer quality-time met mijn kleine en man. Hopelijk gaat deze tijd van Covid-19 snel voorbij. Ik wens alle mama’s en papa’s de moed toe om dit vol te houden. Er zal een dag terug komen dat we samen allemaal buiten kunnen zijn en terug met ons kleine in speeltuin terecht kunnen 😊
Concrete tips als je kindje voor het eerst naar de crèche gaat.
“Als ik vragen heb, mag ik de vroedvrouw altijd een Appje sturen”
Julie, mama van Marie (2 maanden)
Ik ben ondertussen 2 maanden mama van een super lieve dochter Marie. Ik probeer mijn baby in tijden van corona-tijd positief te zien: tijd samen met mijn dochter, tijd om ons eigen ritme te vinden en haar goed aan te voelen bij wat ze wilt. In het begin heb ik enorm geweend. Baby blues, zeggen ze. Ik bel 2x per dag met mijn mama via video call omdat ze haar eerste kleinkind enorm mist. Voor de rest gaan we veel wandelen samen en proberen we een goede balans te vinden tussen het huishouden en het bezig zijn met mijn dochter (zonder haar TE veel te verwennen).
Positief is dat ze echt haar draai gevonden heeft in de tijd van de flesjes en haar nachtje doorslapen. Sinds 1,5 week slaapt ze namelijk 11 uur door aan 1 stuk. Overdag haalt ze die tijd dan in zodat ze haar nodige voeding zeker binnen heeft. Om de dag gaat ze in bad. Ik probeer haar elke dag op haar speelmat te leggen en haar te stimuleren om op haar buikje te rollen wat al heel goed lukt. Mijn vroedvrouw blijft er ook zijn voor ons: ze komt langs om haar te wegen, te kijken of haar flesjes niet vermeerderd moeten worden, en als ik met vragen zit maar ik haar altijd een Appje sturen. Ik mis mijn vrienden en familie enorm, maar ik maak elke dag foto’s van onze meid zodat iedereen haar kan zien groeien.
“De rollen zijn bij ons nu helemaal omgedraaid”
Een baby in tijden van corona? Wel, de rollen zijn bij ons vanaf het begin van de lockdown helemaal omgedraaid! Voorheen was mijn vrouw thuis met mijn dochter terwijl ik ging werken. Het einde van mijn vrouw haar ouderschapsverlof viel net de week na het begin van de lockdown. Het was wel best aanpassen voor mij. Ik was in de week van huis voor mijn werk. Nu zorg ik voor fulltime opvang voor mijn 5 maanden oude dochter terwijl ik van thuis uit moet werken. Mijn vrouw werkt in de zorg dus ik ben wel trots dat zij meewerkt in deze tijden.
Ik vond het de eerste week heel moeilijk om de combinatie te vinden. Nu probeer ik een ritme te vinden. Meestal is het een afwisseling tussen eten geven, slapen, spelen op de speelmat, in de relax zitten en gaan wandelen. Het weer speelt in ons voordeel dus zo komen we onze dagen door. Net ook naar de kinderarts geweest omdat Annabelle al drie weken verhoging maakte, ‘s avonds wat lastig was en slecht ging slapen. Niet dat we in paniek waren of dachten aan Corona, maar we wisten niet wat er speelde (Zijn het tandjes? Is het de aanpassing van ritme -> papa thuis i.p.v. mama?…). We wilden dus wat gerustgesteld worden. Uiteindelijk bleken het wat slijmen te zijn achter de trommelvliezen en in de keel.
“Ook al was ze ziek, ik ging met een lach naar buiten: het is maar een oorontsteking”
Kendra, mama van een dochtertje (8 maanden)
Ons verhaal over een baby in tijden van corona?
Extra genieten met een baby’tje van 8 maanden (sinds vorige week), maar ook wel een beetje dubbel. Bij elke kik die ze geeft, elk kuchje of elk snotje, denk je “Oei is het zover? Hebben we het zitten? Hoe kan dat nu? Wij zijn al een maand niet buiten geweest (enkel mama en papa voor eten of brood).” Maar de paniek en het nadenken veranderen snel terug naar liefde voor dat mooie lachje dat je ziet. De meeste denken wat kan je nu doen met een 8 maandertje? Wel, wij hebben geverfd… Ja hoor geverfd. Haar gewoon laten doen met de verf en knoeien maar, met een mooi resultaat als gevolg! Ook spelen we gewoon simpel mee op speelmat. Regelmatig veranderen van speelgoed zodat je dat mooie lachje niet verliest. Mooi weer? Jasje aan, deken mee en hopla, buiten kruipen in het gras op ontdekking, samen met mama en papa lekker eten in het zonnetje.
Tot ze echt ziek werd. Dan sta je in deze coronatijd wel even met een met je rug tegen de muur. Je weet niet wat je moet doen. Afwachten? Toch naar de dokter gaan? …? Uiteindelijk toch gebeld, we moesten naar het ziekenhuis. Enkel mama mocht mee, papa niet. Mama moest een mondmasker op en dat vond ze heel raar. Je zag aan haar snoetje dat ze niet wist wat er gaande was. Als mama sta je daar met een dubbel gevoel (is dit wel veilig?). De mensen in het ziekenhuis doen hun uiterste best en zijn nog steeds even lief en vriendelijk, waarvoor veel respect. Dan kom je bij de dokter na het lange onderzoek (het leek lang: het was maar 15 minuten): het was een dubbele oorontsteking en bovenste luchtwegeninfectie. De dokter stelde me direct gerust dat de longen zuiver waren. Een pak van mijn hart! En ook al was ze ziek, ik ging met een lach naar buiten: “het was maar een oorontsteking”.
“Ik heb haar zien kruipen en leer haar stappen, zalig zo met mijn baby in tijden van corona!”
Maaike, mama van Chanou (11 maanden)
11 maanden geleden ben ik mama geworden van Chanou. Als alleenstaande mama een spannend maar toch het moeilijkste mooiste moment in mijn leven. Na 4 maanden genieten met m’n mini prinses begon ik met volle moed op mijn nieuw werk: fulltime als kapster. Lange dagen en weekendwerk. Gelukkig maakt mijn kleine pop het me gemakkelijk door haar lieve lach die ze van ’s morgens tot ’s avonds overal mee naar toe draagt. Zoals elke ouder wel weet is een fulltime job combineren met een kindje niet altijd zo evident. Zeker niet met een baby in tijden van corona. Ik hou me aan een strakke planning zodat alles mooi verloopt:
- 6.00 opstaan.
- 7.00 Chanou wassen en kleden
- 7.30 flesje geven en genieten van ons ochtendmomentje
- 8.00 vertrekken naar de crèche en naar het werk.
- 19.00 thuis komen
- 19.30 Chanou haar flesje
- 20.00 in bed
Duidelijk niet veel momenten om te genieten van haar zo snel voorbijvliegende eerste levensjaar. Ik kan bij deze enkel maar waarnemen dat dit ergens een geluk bij ongeluk is. Hoe verschrikkelijk ik deze tragedie ook vind, het geeft me tijd met mijn dochter waar andere ouders enkel van kunnen dromen. Ik heb haar de eerste keer zien kruipen en ik leer haar nu stappen. Hoe zalig is dat! Ik probeer elke dag eenzelfde routine aan te houden, zodat wanneer deze crisis voorbij is, ze niet verloren lijkt. Chanou speelt graag op haar veel te grote mat, en ik wissel alle dagen de speeltjes voor wat afwisseling. Ook eens een boekje lezen of liedjes zingen. En sinds kort is ze trotse eigenaar van een eigen ballenbadje. Veel knuffelen en lachen met mama is haar favoriete bezigheid.
Maar het is moeilijk een kind van 11 maanden elke dag geboeid bezig te houden. Ik kijk altijd uit naar de momenten dat ze even haar oogjes sluit. Ook de nachten verlopen iets moeilijker. Maar al bij al geniet ik enorm om Chanou, die nu zo snel vooruitgaat, letterlijk te zien opgroeien. We moeten ons niet opjagen en niets moet. En dankzij het mooie weer kunnen we vaak lange wandelingen maken.
Ik hoop dat elke ouder ook het positieve probeert uit te halen in deze enge, ongekende tijden. Uiteraard blijven we lekker thuis, ook al missen we onze lieve kleine vriendjes. Stay safe. Stay home.
“Genieten van het samen zijn is nu belangrijker dan mijn waslijst taken”
Daphnis, mama van 3
Ik ben momenteel thuis met mijn drie zoontjes van vijf jaar, twee jaar en bijna vijf maand. Ik was nog in ouderschapsverlof, dus ik hoef gelukkig niet van thuis uit te werken (zó veel respect voor de ouders die dát klaarspelen!).
Ik heb – van zodra ik hoorde dat de school ging sluiten – een soort van ‘losse’ dag-routine opgemaakt. Elke dag vertel ik ook één verhaal en doen we een daarbij horende activiteit. Meer wil ik mezelf niet opleggen met een baby in huis, dat zorgt toch maar voor extra stress. De routine geeft ons allemaal een soort rust, maar gaat er eens iets anders, dan is dat maar zo. (Ik ben zelf een paar daagjes ziek geweest en dan ging niets zoals gepland). Ik denk dat het belangrijk is om iets te vinden dat werkt voor jezelf en je eigen gezin, en om je zeker niet schuldig te voelen als het eens niet lukt. In mijn keuken hangt “‘I had a lot to do today.. now I have a lot to do tomorrow”, gewoon ter herinnering dat het nu samen zijn en genieten van ons gezin uiteindelijk véél belangrijker is dan mijn waslijst van taken. Het zijn vreemde tijden maar ik hoop dat we er op één of andere manier toch sterker uit komen!
Enkele tips als je ziek bent als ouder.
“De wereld waarin je geboren wordt ligt even stil, net nu”
Jij, ons wonder! Onze baby. Wat ben ik benieuwd naar jou! Wat ben jij lang verwacht… alles is klaar voor je komst. Je broer is reuze nieuwsgierig naar jou, het kaartje om het aan de wereld te verkondigen dat jij er bent staat druk-klaar, het doopsuiker voor de talrijke bezoekjes van iedereen die popelt om jou te ontmoeten staan gevuld, de champagne ligt in de kelder zodat we met iedereen kunnen klinken… gewoon omdat jij er eindelijk bent!
En nu het moment er is zou ik je graag nog even in me dragen, dicht bij me houden. Want de wereld ziet er tijdelijk anders uit en ik had me jouw voorstelling aan iedereen helemaal anders voorgesteld, met vele toeters en bellen! Een verdomd virus zorgt ervoor dat je broer niet de eerste zal zijn om te zien of hij nu een zus of broer kreeg, je meter en peter zullen niet direct om je kunnen vechten om eerst met je op de foto te pronken, je oma’s en opa’s zullen je nog niet kunnen plat knuffelen (gelukkig maar). Je tantes, nonkels, neefjes en nichtjes zullen je via telefoon of achter het raam moeten bewonderen. En Alice zal haar nieuwe schatje niet direct kunnen kussen. Want de wereld waarin je geboren wordt ligt even stil, net nu.
Maar zodra jij je eerste adem hapt, zijn wij er. Je mama en papa. Je supporters die voor altijd op die eerste rij zullen staan. Wij zullen je knuffelen, verzorgen, voeden, warm houden, vertroetelen… je zal niets tekortkomen en niets merken van die andere wereld. En al die bezoekjes, bewonderingen… die halen we meer dan in! Maar nu ga ik, zolang je nog in me zit, alleen van jou genieten. Tot snel, mini. Je mama.
P.S.: Ben jij ook zwanger? Vergeet dan je Startbedrag niet aan te vragen, 1.214,49 euro waarop je recht hebt.
“Als we nu niet kunnen feesten, dan halen we heus die tijd wel in”
Elise, mama van Maurice (geboren op 16 maart)
Wij zijn sinds 16 maart trotse ouders geworden van ons zoontje Maurice, 3 dagen voor de volledige lockdown in België. Na een bevalling van 16 uur, werd om 6u50 ons zoontje Cas geboren. Ja hoor, een baby in tijden van corona! Nog helemaal op onze blauwe wolk vol trots iedereen verwittigd, totdat we moesten zeggen dat we geen bezoek mochten ontvangen. Meteen van onze blauwe wolk gestoten, zo trots op ons eerste kindje en zolang gewacht op het moment. Lag ik daar helemaal alleen zonder bezoek, zelfs zonder doopsuiker want er kwam niemand langs. Mijn man kwam wel regelmatig heen en weer.
M’n verblijf was normaal tot donderdag, maar ik mocht eerder naar huis als ik dat wou. Ik moest niet twijfelen: op tv de hele avond extra nieuws over corona, er werd een lockdown gepland. Ik was bang, en begon me vragen stellen: raak ik hier nog weg, kan ik nog naar huis, wat als wij corona hebben,…
Woensdag gaven alle dokters groen licht: je mag naar huis! Wat was ik blij. De eerste 2 dagen kwam de vroedvrouw langs, maar met het coronavirus was het heel beperkt. Ik moest plots m’n plan trekken. Met m’n eerste kindje niet goed weten wat of hoe, maar het is gelukt. Toen mijn man opnieuw moest werken, was ik bang dat hij de ziekte zou oplopen en ons zou besmetten. Ik had en heb nog steeds constant angst, bang dat m’n zoontje ziek zou worden. Maar we ontsmetten goed onze hadden, wassen ze vaak, en als er pakketjes toekomen nemen we onze voorzorgen.
Maurice is 3 weken oud nu, en niemand heeft hem al gezien. Niemand. Via Skype zien we elkaar eens, maar dat trotse gevoel als er bezoek is, doopsuiker geven, klinken op de geboorte,… Dat was er niet. Een dubbel gevoel: vreugde en toch triest en angst. Iedereen zegt “Je zal dit nooit vergeten”. Dat is waar, maar als kersverse mama had ik het graag anders gezien. Maar we houden ons sterk, we zijn blij dat we thuis zijn samen en dat alles goed gaat, we letten goed op zodat Maurice niet besmet wordt
Ik steun alle mama’s die in deze periode zwanger zijn of moeten bevallen. Hou jullie sterk! Want we weten waarom we het doen. Ben je bang en heb je vragen? Stel ze gerust aan verpleging, artsen,… Je stelt nooit domme vragen, beter een vraag teveel stellen dan piekeren over alles. En weet, als we nu niet kunnen feesten voor een geboorte, dan halen we heus die tijd wel in. Neem foto’s, filmpjes,… Ze zullen zeker een mooie herinnering zijn voor later, en blij zijn dat we dit allemaal hebben doorstaan.
Dus mama’s be strong! We slaan er ons doorheen! Zorg allemaal goed voor jullie kleine spruitjes en voor jezelf en hou van elkaar. Want samen zijn we sterker.
“Een baby in tijden van corona: uitkijken naar met andere kindjes spelen”
Lysa, mama van een zoontje van 6 maanden
Wij blijven gespaard van dat vieze virus. We volgen de maatregels heel goed op en blijven zoveel mogelijk in ons kot 🙂 Ook al is dat niet simpel. We zitten hier thuis met een 6 maand oude baby in tijden van corona. Er zit wel veel leven in huis maar het is zeker niet gemakkelijk.
Ons zoontje is een bezige jongen, hij wil meer doen dan dat hem al kan. Hij probeert te kruipen maar is meer een paracommando of -nog beter- een wormpje dat zich door de kamer voortbeweegt. Mijn man is nog altijd werkende: hij doet depannage bij bedrijven. Ik ben kleuterjuf en was met ouderschapsverlof. Normaal zou ik na de paasvakantie terug beginnen werken. Maar in deze tijden weet je niet wat er nog te gebeuren staat. Normaal ging ons zoontje al 2 weken naar de kribbe. Dit is allemaal uitgesteld. Ons zoontje heeft nood aan andere dingen dan thuis te zijn, hij is zo bewegelijk en zit geen minuut stil (zelfs niet als hij slaapt). Daarom hoop ik dat hij snel naar de kribbe mag gaan. Dat hij met andere kindjes kan spelen, meer speelruimte en keuze zal hebben en zich minder zal vervelen, want hier thuis moeten we toch altijd voorzichtig zijn (je kan niet àlles babyproof maken).
Met een vedette zoals ons zoontje ben je alle dagen druk in de weer. Op het einde van de dag ben je zeker en vast uitgeput. Wij duimen en branden een kaarsje dat het coronavirus niet veel levens meer neemt. Het is allemaal maar beangstigend. Ik denk elke dag aan mijn ouders, broer en zus, grootouders en schoonmoeder dat ze gezond en wel blijven.
Be safe. Stay strong. We can beat the virus!
“Schrijf die brief, verstuur dat boeketje, drink dat glas wijn…”
Freia, mama van Vos (2 maanden) en Merijn (6)
10.02.2020: Vos wordt geboren in een wereld waar nog geen quarantaine regeert. Mijn grootste bekommernis is in alle rust van ons kleintje kunnen genieten zonder al teveel bezoek. Het kostte me al heel wat ellebogenwerk om duidelijk te maken dat we écht geen bezoek willen in het ziekenhuis. Ik droom dan ook luidop en ludiek over “bezoek verbieden” van de materniteit uit, zo hoeven we zelf de boeman niet te zijn🙂
Toegegeven, de eerste 2 quarantaineweken heb ik genoten van die verplichte cocon met onze baby in tijden van corona. Ons gezinnetje, ons huis, onze plek onder de zon en de poort dicht. Kon het maar vaker eens zo zijn. Kon het maar vaker zo mógen zijn. Want beslissen dat je eens een paar weken niemand wil zien wordt niet echt op applaus onthaald. Dan ben je asociaal of gewoon een trut. Ochja, deze trut is graag eens alleen. Alleen met 4. Maar we zijn nu al 4 weken alleen met 4, en het gouden randje is er toch wel af. We zijn zelfs met veel gekletter van de roze wolk af gevallen. Je bent niet alleen met je eigen gedachten, en hoewel er soms de reinste onzin in je hoofd passeert, ik hou wel van die stille gedachten van mij
Manlief zou moeten werken en probeert dat ook. Zoon 1 schaakt hem voortdurend om te gaan wandelen, voetballen, “iets” te halen op zijn speelzolder. Niet dat ík dat niet super graag met hem wil doen, maar er hangt 24/7 een baby op mijn lijf. Papa pakt Vos al over als mama zich gaat wassen of de was doet, kookt of strijkt. Dat is trouwens het enige, de rest blijft liggen. Het huis is een rommeltje. Gelukkig is papa een kei in het snel opruimen en proper maken van de keuken. Daarbij komt dan het schuldgevoel dat je niet eens moet gaan werken en het toch niet rond krijgt. Laat staan dat we onze 6 jarige ook nog eens nieuwe leerstof kunnen aanreiken. Ik ben al blij met het voorgekauwde werkboekje van de juf. En de playmore-lijst op TV. Want wij kunnen het even zelf niet nu. Het is niet alleen de quarantaine. Er is een lichaam dat moet herstellen van een zwangerschap en geboorte. Er is een nieuwe baby die chaos brengt in de structuur. Er zijn de veel te korte nachten. Dat hakt erin.
Waar vroeger een mama was die CEO was thuis en een papa die dat op zijn werk uitvoerde, is er nu een BVBA met 2 bazen. En elk zijn businessplan. Dat brengt tijdelijke ergernissen met zich mee.
Dus: JA, we kijken er naar uit om met die kleine weer buitenshuis te mogen komen, terug een dagje thuis met onszelf te zijn, de kans te krijgen om elkaar weer te missen. Weer bezoek te krijgen -niet té veel -, onze grootmoeder kunnen meenemen op zondag, de kinderen naar school…In afwachting van die wens ik iedereen een periode zonder al teveel kleerscheuren. Het is wat het is. Laat het je alleszins niet uit het veld slaan: het komt wel weer goed. Uiteindelijk. This too, shall pass. Meanwhile: EET die hapjes, DRINK dat glas wijn! SCHRIJF die brief, VERSTUUR dat boeketje bloemen! BESTEL die afhaalmaaltijd! PRINT die foto’s, MAAK dat fotoboek! APERITIEF op vrijdagavond en KIJK Temptation Island! Of DOE gerust, eens helemaal niets… 😘
Hoe was jouw ‘baby in tijden van corona’-tijd?
Zin om jouw ervaring te delen? Bezorg ons jouw getuigenis via een klik op de knop hiernaast. Wij horen graag hoe jouw kersvers gezin deze periode heeft beleefd.
Gezinsquarantaine
Ben je benieuwd naar de ervaringen van ander gezinnen in quarantaine? Wij vroegen onze MyFamily gezinnen met al wat oudere kinderen om hun verhaal met ons te delen